Ένα από τα χαρακτηριστικά των ταινιών του αγαπημένου Γουές Άντερσον είναι τελικά και το animation. To βλέπουμε σε κάποιες σκηνές στις «Υδάτινες Ιστορίες» (2004), ολοκληρωτικά στον «Απίθανο Κο Φοξ» (2009) αλλά και στο «Ξενοδοχείο Grand Budapest» (2014). Με το «Νησί των Σκύλων» όμως βρισκόμαστε σε ένα άλλο επίπεδο γιατί θαυμάζουμε όχι μόνο την τεχνική αρτιότητα αλλά και το συναίσθημα που αυτή παράγει. Είναι μία μεγάλους μήκους ταινία γυρισμένη όλη σε stop-motion (όμως και ο «Απίθανος Κο Φοξ»), με χαρακτήρες σκυλιά και ανθρώπους κατασκευασμένους σαν μικρά γλυπτά, εντελώς χειροποίητα, όμως και με κάθε μικρολεπτομέρεια (σαν γιαπωνέζικη πορσελάνη θα έλεγα), από το τρίχωμα των σκύλων που το φυσά ο αέρας, τις φακίδες των προσώπων, την κατασκευή του σούσι και πόσα άλλα. Όλη αυτή η αγάπη στον μικρόκοσμο της λεπτομέρειας που πίσω της κρύβει ανθρώπινο μόχθο είναι αυτό που πέρα από την υπόθεση φορτίζει με συναίσθημα την ταινία.
Ιδού λοιπόν και ο σχολιασμός κάποιων φωτογραφιών δια στόματος του σκηνοθέτη στα Cahiers du Cinema No 743
Κάθε μοντέλο είναι χειροποίητο, τα μαλλιά και oι φακίδες εφαρμόζονται επίσης με το χέρι και όλοι οι animators δουλεύουν με το χέρι για να δώσουν ζωή στις μαριονέττες / πρόσωπα.
Οι απαραίτητοι διάλογοι για την ταινία είναι στα γιαπωνέζικα, αλλά έχουμε πολλές μεθόδους μετάφρασης, όπως το πρόσωπο του μεταφραστή Nelson. Η οθόνη της τηλεόρασης από πίσω διαχέει ταυτόχρονα την δράση. (Όλες οι οθόνες στην ταινία διαχέουν τις κινούμενες εικόνες, ακόμα και εκείνες είναι σχεδιασμένες στο χέρι).
Εδώ βλέπουμε τα σκυλιά μας στο μέσον μιας κατάβασης. Και βλέπουμε όλον τον εξοπλισμό, τις κλωστές και τα μηχανήματα που απαιτούνται για να τα ζωντανέψουν σε πλήρη πτήση.
Τα σκυλιά είναι αρχικά μικρά γλυπτά από άργιλο. Κατόπιν αναπτύσσονται και παίρνουν την τελική τους μορφή με τις φροντίδες της Andy Gent, επικεφαλή του τμήματος των μαριονεττών. Αυτή εδώ ονομάζεται Νutmeg. Είναι μία σκυλίτσα έκθεσης. Την βλέπουμε εδώ να της περιποιούνται το τρίχωμα.
Να εδώ ένα από τα αυθεντικά γλυπτά της Nutmeg. Αρχικά την είχαμε φανταστεί σαν σκυλί άλλης ράτσας και τελικά έγινε ένα κόλεϋ. Αντίθετα από τα σκυλιά που τα συλλάβαμε πρώτα σε γλυπτά, ο σχεδιασμός των ανθρώπινων χαρακτήρων ξεκίνησε από σχέδια της Felicie Ηaymoz.
Γυρνώντας σε stop-motion προϋποθέτει να μοντάρουμε την ταινία από το τέλος της κάθε σκηνής προς την αρχή. Όλες οι δράσεις, οι θέσεις , οι γωνίες λήψης και οι κινήσεις της κάμερας πρέπει να έχουν προβλεφθεί από πριν, κατά την διάρκεια της διαδικασίας της σύλληψης. Έτσι ώστε στο πλατώ να κατασκευάζουμε μόνο ότι είναι αναγκαίο για το πλάνο.
Αυτά τα υπερμεγέθη δόντια σε σχήμα πολεμικού όπλου του Spots ήταν η πιο μεγάλη μαριονέττα που χρησιμοποιήσαμε. Αλλά είναι μόνο για τα κοντινά πλάνα των δοντιών.
240 πλατώ γυρίσματος σχεδιάστηκαν και κατασκευάστηκαν για την ταινία. Για να φωτίσεις μια πόλη μινιατούρα απαιτούνται πολυάριθμες διατάξεις φωτισμού. Σε αυτή την εικόνα βλέπουμε την παλαιά πόλη στο πρώτο πλάνο, μετά τον θόλο του δημαρχείου του Megasaki και τα μεγάλα κτήρια της νέας πόλης. Στο βάθος βλέπουμε το μωβ μας ηφαίστειο (Mount-Toho).
Story board από τον Γουές Άντερσον
Comments