της Λίνας Καρανικολάου
Στην Εθνική Πινακοθήκη βρίσκεται το μνημειακό έργο του αείμνηστου ζωγράφου Παναγιώτη Τέτση, δωρισμένο απ’ τον ίδιο, «Λαϊκή αγορά».
(1978-1972, λάδι σε μουσαμά, 249 x 1215εκ.)
Σήμερα...
Πανδημία.
Αποστεωμένη
η καλλιτεχνική δημιουργία
Απουσία διαδραστικότητας
με το κοινό της
οδηγεί τις σκέψεις μου
στον πίνακα αυτό.
Ονειρεύομαι τα χρώματά του, λαχταρώ να δω την αλήθεια του.
Δεν μπορώ.
Αυτό που μπορώ είναι
να ευχαριστιέμαι
την απενοχοποιημένη έξοδο
στη λαϊκή αγορά
της Καλλιδρομίου.
Εκεί συναντώ
τα χρώματα του Τέτση
χρώματα της πραγματικής ζωής
του δούναι και λαβείν
που είναι ατέρμονο.
Συνέβαινε άλλωστε
έξω απ’ το εργαστήρι του
λίγα μέτρα πιο ’κει
στην οδό Ξενοκράτους.
Βλέμματα
όχι όπως αυτά που συναντάς
στο κέντρο της πόλης
φοβισμένα με τις μάσκες.
Μάσκες κι εδώ αλλά Τι βλέμματα!
Ζωηρά!
με διάθεση ανταλλαγής, πειραγμάτων.
Δοκιμάζω ένα ρόδι
γλυκό άλικο χρώμα
τα μάτια ρουφούν με λαιμαργία ό,τι η αίσθηση της όσφρησης στερείται.
Νέα παιδιά
στα σκαλάκια αμφιθεατρικά κάθονται και κοιτούν
Το θέατρο της ζωής
που είναι Ζωή
Όχι κακιά ρέπλικα.
Οι νέοι ξέρουν από ένστικτο
και διακρίνουν
την Αλήθεια
διψώντας
να τη ζήσουν.
Συμβαίνει στη λαϊκή.
Σαν προφητεία ο Τέτσης την όρισε
Απόλαυση
Κρυφή χαρά
Αδημονώ για το χρώμα
Της.
Comentarios